Afscheid en Loslaten

Afscheid is een woord dat pijn doet. Het is  een scheiding van iets. Wellicht heb je afscheid moeten nemen afgelopen jaar. Van een baan, van een partner, van iemand in je familie die je zeer dierbaar was. Een afscheid is pijn, een ongedefinieerde pijn. Zelfs als je zelf voor het afscheid kiest.

Als we geen goed afscheid nemen, kunnen we niet openstaan voor de tijd die er aan komt. Dan blijven we in de oude jaren hangen, dan blijven we in afscheid hangen, er tussenin. Dan komt de rouw niet op gang, en die verstikt ons heel langzaam. Dan verlies je ook je eigen leven.

In deze tijden hebben we even afscheid moeten nemen van vrijheden. Gelukkig hopelijk een tijdelijke fase, maar… dat deed toch ook pijn. Ook van deze tijd nemen we straks weer afscheid. Het heeft ook dingen gebracht. Onverwachte dingen, gezinnen die meer verbinding hebben gekregen.

Verdergaan kan pas als je goed afscheid neemt. Vooral afscheid nemen van beelden in ons hoofd die nooit verwerkelijkt zullen worden. Beelden die we zelf al hadden gemaakt, en die ons zo werkelijk toe leken. Echter soms blijven de beelden, je raakt verzeild in een onwerkelijke werkelijkheid.

Vraag jezelf eens af: waar heb ik geen goed afscheid van genomen?  Tijd om er aan te werken? Leef je het leven zoals het had moeten zijn of zoals het nu is?