Al zo lang verlang ik….

Vraag van lezer: Hoe breng ik mijzelf zo ver?

Papa, volg jij je hart wel?

De man komt bij mij en zegt meteen: Er is niets met mij aan de hand. Ik knik en zeg: Wat is je vraag dan? Hij zegt nog een keer: Ik ben niet gek. Dat hoeft ook niet om hier te komen, zeg ik. Mensen die tijdelijk vragen hebben in het leven komen hier om erover te praten. Hij knikt.

Vertel eens, zeg ik opnieuw. Hij vertelt dat hij dertig jaar in loondienst is bij een overheidsinstelling. Dat hij al die jaren al verlangt naar een eigen zaak. Maar het komt er niet van. Hij zegt: Ik ben bevriend met allerlei ondernemers. Het lijkt me zo geweldig, maar als ik denk aan die stap die ik dan moet zetten. Hoe breng ik mijzelf zo ver? Dat is mijn vraag, zegt hij triomfantelijk. Dat is de echte vraag.

Wat deed je vader voor werk? Ook ambtenaar, zegt hij. Zijn hele leven. En je moeder? Ook ambtenaar, ook haar hele leven. Tja, zeg ik. Dan zou je het wel heel anders doen als je ondernemer werd. Zullen ze je dan nog wel herkennen? Hij twijfelt. Niemand zal het echt begrijpen. Niemand zal het snappen. Ze zullen denken dat ik gek geworden ben.

Hij buigt zijn hoofd. Hoe moet ik het dan doen? Wat zeggen ze thuis? Mijn dochter vraagt elke dag aan me: Papa, volg jij je hart wel? Een slimme dochter, zeg ik. Volgende week verder.