Alles wat blinkt in de verte….

Vraag van lezer: Ik wil het zo graag, maar kan ik het ook?

Ernaartoe of ergens bij vandaan?

De man die wil ondernemen maar niet echt een ondernemer is, komt weer. Hij heeft nagedacht. Toch wil ik een bedrijf, zegt hij, maar bij het idee alleen al word ik nerveus. De spanning loopt op, zijn handen trillen, zijn gezicht wordt rood.
Wat is dat, een eigen bedrijf hebben? Niet op de vingers gekeken worden, zegt hij, niet naar iemand hoeven luisteren, niet bekneld worden. Wat is er dan wel? vraag ik. Hij snapt mijn vraag niet. Je noemt zaken die er dan niet zullen zijn, maar wat zal er wel zijn? Wat ik zeg, zegt hij, niet hoeven luisteren naar iemand.
Deze man weet waar hij bij weg wil, maar niet waar hij naartoe wil. Niet gedwongen, niet opgesloten. Ik geef aan dat hij overal het woordje niet gebruikt en dat ondernemer zijn ook is ergens op af gaan, ergens naartoe gaan, je op doelen richten die je wilt bereiken.
Ik leg uit dat hij voornamelijk aan het vermijden is en niet aan het benaderen. Hij snapt het. Ik ben ook vermijdend, zegt hij. Ik heb altijd hard gewerkt om te voorkomen dat ik eruit zou vliegen.
Opeens ziet hij het: ondernemen is vooruitkijken, anticiperen op iets nieuws en durven. Een stap in de toekomst. Hij zucht. Het lijkt me zo mooi, zegt hij.
Alles wat blinkt…. is van dichtbij soms toch heel anders.