Als je het dagelijks hoort

Vraag van lezer: Hoe bevrijd ik mij van mijn eigen idee?

Een vrouw komt bij mij. Na lang wikken en wegen is ze toch gekomen. Ze durfde niet, wilde niet, had het niet nodig, maar het leeft al lang in haar. Ze moet hulp hebben, inzichten krijgen om zichzelf te bevrijden uit de greep van iemand.

Die iemand is haar man. Sinds ze gezegd heeft dat ze wil scheiden, laat hij haar helemaal niet meer met rust. In het huwelijk hadden ze een modus gevonden: niet te veel met elkaar bemoeien en zij hield rekening met zijn driftbuien. Nu is het genoeg voor haar geweest, zo wil ze niet meer leven.

Jaren heeft ze gehoord dat ze toch niet was, wat haar man echt wilde. Jaren heeft ze het geslikt om te horen dat ze niet voldeed. Nu is de maat vol. Maar nu heeft ze last van zichzelf. Ze heeft nu zelf het idee gekregen in haar hoofd, dat ze inderdaad niet zoveel waard is. Ze weet dat het niet waar is en toch is het langzamerhand zo ingesleten, dat ze het zelf ook is gaan denken.

Het brein is als een slijpsteen. Als je maar lang genoeg slijpt, krijgt het die vorm. Net als de druppel die in de steen valt jarenlang; dan ontstaat er een gat. Daar heeft ze last van, ze denkt dat het gat daar hoort. Maar als je de druppel weghaalt, is het gat nog niet genezen.

We gaan met gevoel en brein aan de slag.