Als de baas ook bij je hoort

Vraag van lezer: Hoe gaan we met onze baas om?

Als je het niet kunt onderscheiden

Er komen een man en vrouw bij mij op het consult. Het zijn broer en zus; ze hebben al een tijdje een vraag. Hun vraag voelt als verraad, maar het lukt niet meer.
We hebben problemen met onze baas, vertellen ze. Onze baas eist heel veel van ons. We moeten harder werken en er wordt veel van ons gevraagd. Ze knikken, ze zijn erg samen in dit probleem.
Vertel eens iets over jullie baas, zeg ik. Hoe lang is hij al jullie baas? Al twintig jaar, zeggen ze. Maar daarvoor was hij onze broer. Ik ben verbaasd: daarvoor was hij jullie broer? Dan nu nog steeds toch? Ze knikken niet en schudden niet. Ze werken al 21 jaar voor hun broer. Het voelt niet meer als ‘onze broer’.
Wat is het ergste? Dat we onze broer kwijt zijn en dat we niet meer met onze baas kunnen.
Hoe kunnen jullie je broer terugkrijgen? Ophouden met deze baan, zegt de zus. Ik wil dat wel, als baas is mijn broer echt een bullebak, maar als broer is mijn broer heel anders. Als we nu op familiebezoek komen, weet mijn broer niet meer hoe hij broer moet zijn, hij begint direct over de zaak te praten.
Ze zuchten allebeide tegelijk. Praten jullie erover? vraag ik. Ze schudden tegelijk nee. Dat kunnen we niet. Onze broer doet zijn best, hij heeft die opdracht gekregen.