Als de universele liefde ontbreekt

Universele liefde zit in het detail.

De week die ik volg om een nieuwe manier van Systemisch Werk te leren, brengt mij in wat anderen noemen ‘De volgende stap in het Systemische werkveld’.
In deze methodiek staat de integratie van alle levensfasen centraal. Het gebeurt op een snelle manier, waarin ik de zielsbeweging mis. Het thema van de week is liefde en bewustzijn. We hebben groeiend bewustzijn nodig om de wereld te kunnen laten groeien.
Het lijkt alsof er veel bewustzijn is, maar groepen mensen die hetzelfde roepen in de wereld, getuigt niet noodzakelijkerwijs van groter bewustzijn. Dit kan ook heel goed een vernauwing zijn in het bewustzijn. Wat is het dan wel, dat mensen in groepen soms de meest vreselijke zaken kunnen doen en zich daar toch goed bij kunnen voelen? Ze doen het met liefde, zeggen ze. Om de wereld volgens hun te redden.
Maar voor redders moet je oppassen. Voor de redding moet uitgewisseld worden, moet worden betaald. Wat is de prijs voor redding? Dat je schuldig wordt omdat de ander zich opgeofferd heeft, of heel veel heeft gegeven.
De liefde waarmee deze groepen soms zelfs moorden en mensen buitensluiten is eigenliefde; liefde voor soms een eigen hoger ideaal. Maar niet voor de individuele mens. Het is niet de universele grote liefde voor de mensheid. Het is de eigenliefde voor de eigen regels.
Pas als we voor de universele liefde kunnen gaan, kunnen we de grote liefde voelen voor elk detail van het leven, wat op zichzelf mag bestaan. Dan is er sprake van samen bouwen aan een wereld. Een wereld waartoe we allemaal mogen behoren. Waar je mag zijn, of je nu mens, dier of plant of een ander levend wezen bent.
Deze week die ik doorbreng in Duitsland, daarin voel ik dagelijks de liefde voor het levende, op mijn wandeling elke ochtend en elke avond van en naar de training. De bij die voorbijvliegt, de wandelende man met zijn hond, het veulen in de wei.
Universele liefde zit in het detail!