Anonieme brief

Naar aanleiding van mijn column over een mevrouw die uit het buitenland kwam en haar weg zocht in onze cultuur en haar eigen cultuur, kregen we een anonieme brief. Ondertekend met: oppas oma’s en opa’s. Er stond veel onvrede in over hoe het gaat in Nederland en over mensen die uit landen komen waar ze voor hun leven moeten vrezen. De nadruk lag op kinderen, dat ze moeten spelen en dat moeders thuis zouden moeten zijn, omdat deze alleen werken voor luxe en vakanties. De brief is vast positief bedoeld, het verlangen naar op straat spelen, in de buurt, verstoppertje spelen en hutten bouwen. Die tijd heb ik als kind ook goed gekend, gelukkig zie ik het mijn kleinkinderen ook doen en ik zie ze ook binnen zitten achter de ipad. De nieuwe tijd van spelen en contact leggen. Moeders en vaders zijn ook vrouwen en mannen die hun eigen ontplooiing nodig hebben. De ontwikkeling als mens is belangrijk en dingen leren waardoor ze breder kunnen kijken en het gevoel krijgen dat ze betekenis hebben in dit leven. Dus niemand hoeft thuis te blijven voor de kinderen. Je kunt de tijd verdelen als vader en moeder, zodat iedereen zich senang voelt. Voor kinderen is het belangrijk in hun ontwikkeling dat ze andere kinderen ontmoeten en ook andere culturen. Wij zijn geen aso-land, zoals in de anonieme brief aangegeven wordt. Wij zijn een land dat haar weg zoekt in de grote wereld en probeert iedereen een veilige plek te geven. Anoniem lelijke dingen schrijven is niet fijn. Laten we elkaar aankijken en praten met elkaar. Dan zien we dat we allemaal mens zijn.