Beloofd is beloofd toch?
Vraag van lezer: Moet ik het blijven doen?
Er komt een vrouw bij mij op consult. Ze heeft een prangend vraagstuk in haar leven. Haar gezondheid is niet zo best. Ze is gediagnosticeerd met MS. Een zware boodschap die ze licht opneemt. Ze doet van alles in haar leven. Toch voelt ze dat haar energie minder is en dat ze zichzelf in acht moet nemen. Maar… ze heeft een zusje dat gehandicapt geboren is. Dat leest ze elke avond voordat ze gaat slapen voor en dan stopt ze haar in en gaat ze weer naar huis.
Ze woont om de hoek bij haar zusje. Haar kinderen zijn al uit huis en hebben ook al kinderen, dus haar gezin is klaar. Ze is erg gelukkig met haar kleinkinderen en ook gelukkig met haar kinderen, die goed groot zijn geworden en zelfstandige mensen zijn geworden. Ook haar kinderen wisten niet anders dan dat moeder elke avond naar haar zusje ging. Dat was onderdeel van de routine in het gezin.
Maar nu… ze kan het bijna niet meer opbrengen. Ze heeft het haar moeder beloofd, ze zou voor haar zusje zorgen. Zo is haar moeder gestorven met de zorg van haar hart, haar oudste dochter zou voor de jongste zorgen.
De vrouw zit in de knoop. Want, zegt ze: Beloofd is beloofd. Maar het valt haar zo zwaar nu ze zelf ziek is. De vraag: moet ik het blijven doen, kan ze niet hardop zeggen. Natuurlijk, zegt ze, ik heb het beloofd.
Het lijkt een eenzaam besluit. Volgende week verder.