Je best doen is niet genoeg

Een man komt bij mij op consult, hij is onrustig. Hij beweegt op zijn stoel, zijn voeten bewegen, hij ademt hoog. Wat gebeurt er allemaal in jou? vraag ik hem.

Van alles, zegt hij. Ik moet nog zoveel doen, ik wil nog zoveel doen en men verwacht nog van alles van mij. Ik knik naar hem zonder wat te zeggen. Hij wordt nog onrustiger. Zullen we beginnen? Ik zeg dat we al begonnen zijn.

Wat is jouw echte vraag? vraag ik. Nog meer beweging in de man. Ik zit in de overdrive, zegt hij dan. Ik kan niet meer stoppen, ik ga maar door, hier heen en daar heen. Wat is er echt aan de hand? We gaan uit elkaar, zegt hij opeens met een snik in zijn stem. We gaan na al die jaren uit elkaar.

Hij vertelt met een gebroken stem, dat zijn huwelijk van 28 jaar niet meer standhoudt. Zijn vrouw is al heel lang verslaafd en ik, zegt hij, ik kan er niet meer tegen. Me elke dag weer afvragen hoe is het als ik thuiskom.

Ik kan het niet meer, huilt hij opeens. Ik kan het niet meer opbrengen. Ik heb zo mijn best gedaan.

Liefde gedijt niet op je best doen, zeg ik. Als je alsmaar je best aan het doen bent, verwring je iets in jezelf. Hij knikt en kalmeert een beetje.

De overdrive heb je even nodig om het eerste stukje te verwerken, zeg ik. Straks zul je kalmeren, dan ga je het echt voelen.

We maken een volgende afspraak.