Dagelijkse Zorg voor de Ziel deel I

Veel mensen die bij ons voor begeleiding en Coaching komen, zijn zo bang. Niet dat ze dat zelf altijd weten. Sommigen zijn heel boos. Sommigen zijn apathisch. Sommigen kunnen niet slapen. Sommigen worden te dik. Sommigen trekken zich steeds verder terug in eigen tuin. Sommigen blijven hardnekkig optimistisch. De wereld is zo in beweging. De beweging die we niet helemaal kunnen volgen. Ja, wel met ons hoofd, maar niet met ons ziel.

Alle rampscenario’s die we voor onszelf kunnen bedenken en voor degenen die ons dierbaar zijn, die gebeuren ook echt om ons heen. Het lijkt alsof dat vroeger anders was. Natuurlijk was dat niet zo. We konden het alleen niet allemaal zien en horen. Startrek was vroeger voor een kind al een heel spannend geheel en wat denkt u van Catweazle? Sommige kinderen mochten daar niet naar kijken van hun ouders, zo eng was dat.

Heden ten dage zien we in het nieuws de meest gruwelijke beelden voorbijkomen. Het jaagt ons angst aan, het jaagt onze ziel angst aan. We weten dat het in Nederland nog relatief veilig is, maar ja, het gaat dan om het woord relatief. We verharden met elkaar, omdat we het moeten. We kunnen het anders niet allemaal verdragen. Onze persoonlijkheid neemt natuurlijk de zelfbescherming van de rationaliteit aan. Echter, onze ziel kan dat niet.

De ziel is onze unieke levenskracht, ons resonerend lichaam van bewustzijn in ons leven. We willen altijd uitreiken als er pijn is, ons verstand zegt ons echter dat niet meer te doen. We vertrouwen niet meer op de menselijkheid. Ik pleit voor de menselijkheid, voor het gesprek, voor het gevoel. Houd uw Ziel alstublieft een klein stukje open voor uzelf, de ander en de Wereld.