De cirkel die zo veilig is…

De man is gestuurd door zijn werkgever. Zijn leidinggevende heeft aangegeven dat hij niet op tijd klaar is met zijn werk. Als coördinator pakt hij alle werk op van anderen en hij knikt alleen maar als je wat met hem wilt bespreken. Wanneer ik hem vraag wat er volgens hem aan de hand is, ontwijkt hij de vraag. Niets hoor, ik werk en help de anderen heel vaak. Neem het ze uit handen zodat het snel klaar is. Hij vindt zichzelf een aardige jongen. Op alle vragen die ik hem stel, zegt hij ja en vermijdt een direct antwoord. Hij kletst er omheen en hij is heel aardig. Het is niet zo gemakkelijk vat op je te krijgen, zeg ik. O nee, zegt hij, maar er is ook niets aan de hand. Toch heeft jouw leidinggevende jou hierheen gestuurd, zeg ik. Ja, zegt hij, ze vindt dat ik niet voor mezelf kan staan en probeer iedereen te helpen, waardoor ik anderen geen kans geef. Is dat ook zo? Ja, zegt hij, dat is wel zo, maar ik heb er geen last van. Ik vraag hem naar zijn verleden. Hij komt uit een gezin waar altijd harmonie was. Vader en moeder hadden wel spanningen, maar verbloemden dat met alleen maar harmonie.  Spanningen mochten niet, werden ontkend. Samen? Ik doe veel alleen, zegt hij. Hij is specialist geworden in vermijden van spanningen, veel alleen doen, voor de goede lieve vrede die er eigenlijk niet is. We maken een afspraak. Zal deze specialist in vermijden komen?