De deur op een kier

Vraag van lezer: Hoe ga ik met de wereld om?

De Ziel openhouden

Meerdere mensen komen de afgelopen week bij mij; ze storten hun hart uit. De wereldgebeurtenissen komen dichterbij, ze worden bang. Dat is natuurlijk. Het is een oeroud proces. Het werkt ons op onze zenuwen, ze staan gespannen, ook al weet je dat het niet echt heel reëel is om te denken dat het vandaag in jouw eigen straat in Drenthe en omstreken gaat plaatsvinden. Toch dichtbij. Dichtbij onze Ziel.Wellicht zijn de oorlogsherinneringen van jouw voorouders nog levendig aanwezig in jullie familie. We zien beelden, dan is er een voorstelling, een voorstellingsvermogen waarin ons onbewuste beelden maakt van onszelf in gevaar, van mensen die wij liefhebben in nare, akelige omstandigheden.Wij zijn wereldburgers, we zijn net als hen van vlees en bloed. Wij zijn hen en zij zijn ons. We kunnen het kunstmatig proberen te scheiden, maar wij zijn van hetzelfde. De mensen die bij mij komen, zijn soms bang door trauma’s in hun eigen leven of oorlogswonden uit het verleden en van de trauma’s, maar nu worden ze wakker gemaakt en zien ze door het scherm heen wederom realiteit. Verlies, bedreiging, kwade zaken, ze springen ons in het oog, de hele dag door het beeldscherm heen. Om dan onze Ziel open te houden, dat is nog een hele klus.Mijn advies: Wees lief voor jezelf en iedereen waar je direct mee verbonden bent en houd je Ziel open. Opdat we onszelf niet opsluiten in ons eigen cocon en ook nog in ons eigen Zelf.