Er is altijd een JA

Vraag van lezer: Hoe komt het dat ik altijd ja zeg?

Een jonge vrouw komt bij mij. Ze begrijpt niet van zichzelf dat ze altijd ja zegt.

Als mensen haar om een gunst vragen of wanneer haar baas vraagt om nog even langer door te werken, zegt ze altijd ja. Voor ze het weet heeft ze alweer ingestemd.

Ze baalt ervan. Want, zegt ze, ik kom zelf in allerlei problemen en in de stress. Ik ben zelf vaak te laat en mijn gezin vindt dat ook niet fijn. Maar nee zeggen kan ik gewoon niet.

Wat is nee? vraag ik haar. Wat is nee, herhaalt ze. Nee is niet fijn. Nee hoor je niet te zeggen. Je hoort vriendelijk te zijn. Waar heb je dat geleerd? Van mijn ouders, die waren heel gastvrij, we hadden altijd mensen over de vloer. Mensen die hulp nodig hadden. Ze zucht ervan.

Er waren altijd mensen, zegt ze nogmaals. Nee is onvriendelijk, nee is slecht. Slecht? Ja, dan ben je eigenlijk een slecht mens. Je moet er voor de ander zijn als die je hulp nodig heeft.

Hoeveel mensen die jij ontmoet, hebben echt hulp nodig? vraag ik. Ze haalt haar schouders op: Nou ja, hulp. Inderdaad, zeg ik. Volgens mij maak jij dat er zelf van om maar niet nee te hoeven zeggen. Kun je het wel?

We oefenen even, ze kan het wel. Ze lacht erom. Oefen de komende week maar, zeg ik. Ze knikt, ze kan het weer niet zeggen.