Gelukkig worden is een vaardigheid

Veel mensen zoeken een manier om gelukkig te worden. Veel mensen zoeken dat buiten zichzelf. Geluk is iets wat je moet verwerven, denken we. Geluk is iets wat je moet vinden en proberen bij je te houden.

Gelukkig worden is een vaardigheid, zeg ik. Een vaardigheid waarvan de basis in je jeugd wordt gelegd.

We zien onze ouders gelukkig zijn of ongelukkig zijn. We leren in ons familiesysteem wat geluk waard is. We leren wat onze familie denkt wat geluk is en hoe kun je dat bij je houden?

De basis van de vaardigheid gelukkig worden leren we op jonge leeftijd. We kijken de kunst af bij onze ouders. Sommige mensen leren dat heel goed van hun ouders; die ouders hebben zelf een goede basis gehad om de vaardigheid te leren.
Sommige mensen leren het niet van hun ouders. Zij hebben niet de basis voor de vaardigheid gekregen, hun ouders konden het niet of hebben het ook niet gekregen.

De basis van de vaardigheid van gelukkig worden heet veiligheid. Basisveiligheid. Het diepe voelen en weten dat je, wat er ook gebeurt, veilig bent. Dat het gaat om dat jij er bent zoals je er bent, dat je niet anders hoeft te zijn of te worden om veilig te blijven.
Die veiligheid creëert de basis voor de vaardigheid gelukkig zijn of worden.

De basisveiligheid van een kind is dat er naar een kind wordt uitgereikt zoals het is. Dat ouders geen overdreven verwachtingen hebben of dat ouders niet zelf zo ongelukkig zijn dat ze verwachten de veiligheid juist van het kind te krijgen.
Veiligheid als ondergrond om op te kunnen variëren, om te kunnen opgroeien, om fouten te kunnen maken die worden afgevangen door de ouders. Door liefdevolle feedback te krijgen van ouders, in plaats van slaag, snauwen en grauwen of, nog erger, genegeerd te worden.

Als je nog niet zo de vaardigheid gelukkig worden hebt geleerd, is het zaak om eerst naar jouw eigen basisveiligheid te kijken. Voel je je wel veilig? Of hoe vaak voel je je in allerlei situaties onveilig?
De vraag is: Hoe creëer je voor jezelf basisveiligheid?