Helend vermogen – deel III

Vraag van lezer: Dat doen ze toch niet?

Verbonden met de eigen pijn die heelt

De jonge frisse vrouw is weer terug. Ze vertelt dat de overtuiging dat er iets aan haar mankeert, omdat ze gepest is vroeger, langzamerhand weggaat.

Het heeft er diep ingehakt, het pesten. Haar hele puberteit heeft ze zich afgevraagd wat er zo erg was aan haar. In heel veel gedrag van anderen heeft ze een afwijzing gezien en gevoeld. Ze is langzaam weggedreven van wie zij eigenlijk echt is. Ze vertelt dat ze het gevoel heeft dat ze langzaam aan het genezen is van een nare ziekte.

Ik vraag hoe ze zelf ook de ziekte in stand heeft gehouden. Door erin mee te gaan, zegt ze. Door eigenlijk hun denkbeelden over te nemen.

Waarom deed je dat? vraag ik. Omdat het veilig was, zegt ze. Het was veiliger voor mij om te denken dat er echt wat aan mijn mankeerde dan om te denken dat ik gewoon was. Want als ik gewoon was, dan zouden ze dat toch niet doen? Het is ingewikkeld en toch klopt het. Ik heb verdriet gehad dat ik nooit een gewoon leven zou hebben. Dat dacht ik echt.

Wat wil je doen in je leven? vraag ik. Ik wil mensen helpen, zegt ze.

Natuurlijk wil deze vrouw dat, ze wil anderen helpen om te genezen van pijn die ze oplopen in het leven. Zo blijft ze nog een tijdje verbonden met haar eigen pijn die heelt. Als het klaar is, gaat ze pas echt doen wat ze wil in het leven.