Het hart laat van zich horen – deel twee

Vraag van lezer: En als ze denken dat ik gek ben?

Praten opent het perspectief.

De man van vorige week is weer bij mij, met zijn verlangen. Het verlangen om ondernemer te zijn. Maar opgegroeid tussen ambtenaren is dat nog niet zo gemakkelijk. Waar ben je het bangst voor? Dat ze denken dat ik gek geworden ben. Dat ze denken dat ik in een midlifecrisis ben. Hij wendt zich met een ruk helemaal naar me toe. Dat is niet zo, ik wil dit al mijn hele leven lang.

Wat is er voor nodig? Dat, als het niet lukt, er een terugweg is, zegt hij opeens. Dat ik niet alleen kom te staan. Wie zal er altijd bij je blijven staan? Mijn dochter en mijn vrouw, die geloven in mij, wat ik ook doe. En je ouders? Die zullen zich misschien wel van me afkeren en denken dat ik gek ben. Hoe zou dat zijn? Hij knijpt zijn ogen dicht. Dat zou ik erg vinden. Wat is het ergste? Nooit ondernemer zijn of moeten voelen dat je ouders je gek verklaren? Nooit ondernemer zijn, zegt hij meteen resoluut. Als ik dat niet meemaak in mijn leven, zal ik altijd spijt hebben. Maak maar een plan en ga eens praten met je werkgever. Wat? Praten, zeg ik, ga praten over mogelijkheden. Hij schudt zijn hoofd. Dat is het huiswerk, praten en een plan maken van datgene wat je het liefst wilt. Hij schudt nog steeds zijn hoofd als hij wegloopt.