Het hart uit de keel – deel II

Vraag van lezer: Kan het zo simpel zijn?

Zet je brein in voor datgene wat jij wilt.

De vrouw komt weer van vorige week. Hoe is het fietsen gegaan naar het werk? vraag ik. Er is nog een beetje paniek geweest. Maar veel minder. Als je denkt aan jezelf over twee jaar, werk je dan nog steeds bij deze onderneming? Ze denkt van wel. Kun je jezelf ook zien over twee jaar?

Een vreemde vraag, maar ze heeft er wel een beeld van. Is het een fijn beeld om te zien? Jazeker, zegt ze. Ik zie er nog steeds goed uit en ik ben helemaal niet in paniek. Jammer dat je nog twee jaar moet wachten, plaag ik haar een beetje. Ze lacht. Jij bent nog niet die vrouw van over twee jaar die zonder paniek naar haar werk fietst. Ze fronst. Waarom eigenlijk niet? We maken geen nieuwe afspraak, ze voelt zich goed als ze weggaat.

Na twee weken belt ze me. Ze vertelt dat de paniek geheel verdwenen is. Wat is er gebeurd? Ik zie steeds het beeld van mezelf over twee jaar, zegt ze. Dat ik rustig en kalm ben en dan denk ik: Waarom zou ik dat nu niet gewoon doen?

Ze vindt het vreemd en is heel opgetogen. Ik voel me stukken beter en ik ben veel relaxter op het werk, zegt ze. Het heeft resultaat gehad.

We kunnen zoveel meer met onze hersenen dan we soms doen.