Vraag van een lezer: Waarom voldoe ik niet?

De maatstavenbepaler ben je zelf.

De man in mijn spreekkamer lijkt ten einde raad. Hij had een relatie, zeer kort weliswaar, maar hij is ermee gestopt. Ze waren nog maar drie weken samen. Het voelde echt als een relatie. De eerste ontmoeting was heel leuk, ze waren op slag verliefd geraakt. Zij kwam bij hem thuis. Ze sliepen samen, de seks was goed, maar… het ontbijt was erg.

Het brood was niet goed, hij had de verkeerde thee, hij dekte de tafel niet goed. Kortom: niets voldeed. Hij voelde zich er naar onder. Maar ja, die kleine dingen, daar gaat het niet om, toch? De volgende keer dat ze elkaar zagen, had zij commentaar op zijn winterjas. Te shabby en niet modern genoeg. Toen hij zijn jas uitdeed, waren zijn kleren ook aan vervanging toe. Hij voelde zich erg opgelaten.

Na twee weken, elke keer als hij haar zag, was er steeds iets wat niet voldeed. Hij voelde zich heel erg vervelend. Hij woog alles af. Hij stelde zich steeds voor wat er niet goed was. Hij hoorde haar stem alle dingen opnoemen die niet goed aan hem waren. Hij beantwoordde haar telefoontjes en haar apps niet meer. Het was toch nooit goed.

Waarom voldoe ik niet? vraagt hij me. Het zijn de maatstaven van één vrouw, zeg ik. Wil je daaraan voldoen? Wie bepaalt of je voldoet?
Ik zie hem lijden. Hij wil zo graag voldoen.

Drs. JOke Land