Hoe kom je weer op vlieghoogte?

De vrouw komt terug. Ze heeft twaalf jaar in een narcistische relatie geleefd. Ik zeg geleefd, want echt leven is het niet, het is altijd bezig zijn met: Hoeveel ben ik vandaag waard in de ogen van de ander? Ben ik vandaag van waarde of word ik gekleineerd en ben ik waardeloos? Mensen die een relatie hebben met een narcist of iemand met narcistische trekken, leren zich alvast klein te maken, dan valt het altijd mee wanneer je die dag niet gekleineerd wordt. Dat komt zelden voor. De vrouw kijkt ook naar de psycholoog, naar mij, alsof ik meer waard ben dan zij, dat is het eerste waar we aan moeten werken. Zij mag niet blijven zitten in het gevoel dat anderen bepalen hoeveel ze waard is. We praten en we doen wat oefeningen, oefeningen waarin het duidelijk wordt dat zij zichzelf heeft leren valideren door de ogen van de ander. De laatste oefening is de oefening dat ze zichzelf valideert en ontdekt dat ze heeft leren kijken door de ogen van anderen. Ik laat haar naar zichzelf kijken in de grote spiegel en voor het eerst in lange tijd valideert ze zichzelf, door haar eigen ogen. Best wel een leuke, mooie vrouw, zegt ze over zichzelf. Ze schrikt ervan, wie ben ik om dat te zeggen?