Jezelf niet in de steek laten

 Vraag: Waarom heb ik het niet eerder gedaan?

Durven te delen met anderen

De vrouw van vorige week is weer bij mij. Ze voelt zich beter. Direct na de vorige keer is ze om de tafel gegaan met haar collega’s. Gezegd hoe slecht ze slaapt, dat ze angst voelt als ze naar het werk gaat, hartkloppingen heeft. Tot haar verwondering begon haar collega te huilen, de andere vertelde hoe somber hij is.
Ze zegt: Toen vonden we onszelf ook eigenlijk wel heel stom dat we dit nooit gedeeld hadden met elkaar. We gaan onze baas aanspreken op zijn gedrag. Hij mag ons best aanspreken op gedrag en resultaten, maar dat kan hij doen op een gewone manier. Wij zijn geen voetvegen, geen poppetjes waarmee hij kan doen wat hij wil.
We hebben samen besproken hoe we dat gaan aanpakken en dat we elkaar wel aanvullen als de een het even moeilijk krijgt of niet verder durft. We willen onszelf niet meer zo voelen!
Ze knikt en kijkt me op een open manier aan. Hoe lang had je jezelf al in de steek gelaten? vraag ik. Ja, daar was ik hard mee bezig, zegt ze, omdat ik dacht dat ik het allemaal alleen moest doen. Ik ben zo blij dat ik het heb opengegooid.
We denken vaak dat we alleen zijn. Wij zijn echter universele wezens. We lijken op elkaar, dat is onze kracht. We hebben elkaar zo nodig!