Jij en ik, ik en jij, wij voor altijd

De man die kwam met altijd problemen in meervoud, namelijk altijd twee, komt terug. Na dertig jaar geen contact met zijn tweelingbroer, zoveel zielenpijn die hij niet meer kan dragen. Hij komt terug na een aantal consulten waarin hij zei geen contact te kunnen of durven zoeken met zijn tweelingbroer.  En ik zei: Dat is het enige…Maar nu! Een andere man komt binnen, een man, ander gezicht, andere beweging, kijkt anders, voelt anders. Ken ik u? grap ik. Nee, zegt hij, deze man die ik nu ben ken je nog niet. Hij vertelt dat hij met lood in de schoenen op de oprit heeft gestaan bij het huis van zijn broer, dat hij daar stond en dat zijn broer naar buiten is gekomen. Hij kwam op mij toelopen, zegt hij, hij kwam naar mij toe! Rennend, met de armen wijd open, we hebben uren hand in hand gezeten, zegt hij. De vrouw van de broer die het contact tussen de tweelingbroers gestopt heeft, is een week geleden overleden. Wat een toeval, zegt hij, dat wist ik echt niet. Ik wist nu: Het is de tijd om het te doen. Nu weer samen…Tja, soms moeten dingen zo gaan of zo zijn. Er is geen verwijt, wel verdriet van de verloren jaren. Zo gaan dingen, zegt hij. Nu is er niet genoeg tijd om eerst nog ruzie te maken. WE hebben elkaar weer! Het valt stil, een man die helemaal weer op zijn eigen plek is gevallen in het leven. Wat wil je nog meer…