Leven in de coronatijd

De mevrouw belt weer. Ze heeft verteld dat ze te veel drinkt in deze tijd. Ze heeft mijn advies opgevolgd.

Wat probeer je te vermijden? Het is de eenzaamheid, zegt ze.

Eenzaamheid is in je eentje zijn, soms zelfs als je samen bent. Maar zij is in haar eentje.

Niemand zou mij missen als ik er niet meer ben, zegt ze. En jijzelf dan? Zou jij het leven ook missen? Ingewikkelde vraag. Wat vind je fijn in het leven?

De tuin, haar oude hobby die ze heeft laten sloeren, ze tekende vroeger stillevens. Vroeger had ze een druk leven, werk, kinderen en man en oude ouders. Nu de oude ouders gestorven zijn en haar man ook is overleden, de kinderen een eigen leven hebben, staat alles zo stil en helemaal met de corona is het tot stilstand gekomen. Vroeger tekende ze stillevens voor de rust die ze zocht. Nu coronastilte.

Ze wordt wel enthousiast als ze erover vertelt. Ze is vroeger wel gevraagd om portretten te schilderen. Ik hoor haar en er gaat iets open in haar, wat zal ervan worden? Ze belt de volgende dag weer, vertelt dat ze haar oude atelier heeft geopend, totaal versloft en verstoft. Alle oude spullen weggedaan en het heeft haar veel energie gegeven.

Ja, zegt ze. Ik zou het leven missen.

Deze vrouw vindt een nieuwe manier. Drinken? Ach zegt ze, ik ben zo druk bezig geweest, ik heb er niet eens aan gedacht.

Het leven, ook al is het coronastilte, heeft haar weer vastgepakt. En zij het leven.