Moe, moe, zucht…

Het rad van het leven, een rad voor onze ogen?

Tegenwoordig krijg ik veel mensen in begeleiding die klagen over moe zijn. Zo moe! Als ik vraag waarvan, weten ze het niet precies. Van alles, zeggen de meesten. Als ik specifieker vraag, zeggen ze: de snelheid van leven, van het moeten, van op je hoede zijn, van op je tenen lopen.

Wie vraagt dat? Het rad van het leven lijkt harder te zijn gaan lopen en wij lopen erin en zijn ook harder gaan lopen.

Zorg voor jezelf is een opdracht geworden. Wat vroeger meer vanzelf leek te gaan, lijkt nu een opdracht te zijn. Hoe gaat het met jezelf? Waar ben je mee bezig? Wil je dat ook doen, of voel je je gedwongen? Verwachtingen? De toestand in de wereld heeft ons meer in de overlevingsstand gezet. Overleven heeft de neiging om zich alleen in noodzakelijkheid te laten gieten. Wat moet om er goed doorheen te komen.

Moeheid is een symptoom. Alles verandert ook zo, zeggen de mensen. Ga eens na bij jezelf, wat is er precies veranderd? Wat gebeurt er om je heen? Hoeveel invloed heb je daarop? Er zijn zaken waar je invloed op hebt en er is een grotere ruimte waarin je geen invloed hebt.

Gun jezelf de vrijheid om geen invloed te hebben. Dat geeft rust en minder moeheid. Accepteer en richt je aandacht op je invloedssfeer.

Wees niet groter dan je kunt zijn.