Nemen wat het is.

Vraag van lezer: Hoe accepteer ik mijn dochter zoals ze is?

We hebben wat er is.

De vrouw komt weer bij mij. De vrouw die zo veel moeite heeft met hoe haar dochter het doet in het leven. Hebt u met uw dochter gesproken? vraag ik. Ze knikt. Ze ziet er een beetje anders uit.

Hoe was het om met uw dochter te praten over uw eigen verdriet hoe zij het doet? Het is een ingewikkelde zin, maar het is dan ook vaak ingewikkeld hoe wij voelen over wat een ander moet doen, opdat wij daar gelukkiger van zouden worden.

Het was niet gemakkelijk, zegt ze. Het was zelfs pijnlijk. Mijn dochter werd boos, dat ik haar leven niet accepteer zoals ze het doet. Ze was boos dat ik verdriet had van hoe zij het doet.

En nu? vraag ik. De vrouw huilt opeens. Ik wil gewoon blij zijn met mijn dochter, snikt ze. Het was wel fijn om er een keer open over te praten. Ik wil haar nemen zoals ze is en zoals ze doet.

Wat moet u dan in uzelf veranderen? vraag ik. Ik moet leren dat ze het anders doet dan ik en dat dat ook goed is, zegt ze, terwijl ze diep ademhaalt. Ik ben zelf erg traditioneel opgevoed. Ik wil ook zo graag kleinkinderen. En? vraag ik. Die krijg ik, zegt ze stralend. Mijn dochter wil kinderen krijgen met haar vriendin en zij wil ze zelf krijgen!

Opeens straalt ze. De toekomst is gewaarborgd.

Drs. JOke Land