Ons onbewuste na vakantie, op vakantie.

Vraag van de lezer: leuk werk en toch na de vakantie geen zin om te werken. Hoe werkt dat?

Voorspelbaar is dodelijk saai, Voorspelbaar is makkelijk overleven.

Veel mensen vragen mij: ik heb geen zin om aan het werk te gaan, hoe komt dat toch? Ze begrijpen zichzelf niet. De eerste dag is heel leuk, verhalen, collega’s weer zien, maar dan…. Het leven wordt voorspelbaar en duidelijk. Dat is dubbel, heerlijk die duidelijkheid en ach wat een dodelijke saaiheid. Het is allemaal hetzelfde.  Opstaan, werken, thuiskomen, ontspannen en uitrusten, slapen, opstaan, werken……. Ons onbewuste kan weer lui zijn, ons bewuste knarst en piept.

Ons bewuste zegt dat we het leven moeten pakken en leven,  nieuwe frisse dingen. Maar dat blijft er dan bij en de vraag is ook: Hoe overleven we al die nieuwe dingen ?  We zijn opgegroeid met voorspelbaarheid als belangrijke factor. In ons land houden we van zekerheid, dat we weten wat er komt en dat we weten wat er niet komt.  Onze ouders die de oorlog meemaakten hebben andere tijden gekend. Elke dag kon er iets gebeuren wat je niet zag aankomen. Overleven elke dag weer..

Dus gaan wij na de vakantie weer naar het werk en ons onbewuste vindt de zekerheid heerlijk. We hoeven niet dagelijks allerlei zaken te trotseren die we moeten overleven. We weten de weg, we kennen de mensen, we doen onze routine. Saai? Ach, ons onbewuste gaat na de vakantie, op vakantie, even uitrusten en heerlijk lui zijn.