Ondersteboven raken is een goed ding

De man die weggestuurd en verlaten werd, komt weer. Hij heeft zijn verhaal nooit eerder verteld en hij is ondersteboven geraakt van zijn eigen levensverhaal. Ik wist het wel, zei hij, maar toen ik het moest vertellen hoorde ik het voor het eerst.

Als je een verhaal hardop vertelt, wordt het echt, dan bestaat het in de wereld! Wat een droefenis. Hij wordt emotioneel en probeert het tegen te houden. Laat maar gaan, zeg ik, dit is het begin van een ander leven. Hij kijkt verbaasd. Wanneer heb je voor het laatst gevoeld? vraag ik hem. Echt gevoeld… dat het je raakt, dat je er ondersteboven van bent. Bij de geboortes van mijn kinderen, zegt hij , toen was ik helemaal ondersteboven. De kinderen onderhouden via de app stiekem contact met hem. Zijn ex-vrouw, hun moeder, weet dat niet. Zij houden van mij, zegt hij. Hij moet opnieuw huilen.

Heel af en toe ontmoet hij ze, maar hij wil ze niet in de problemen brengen met hun moeder. De oudste heeft gezegd dat hij zodra hij zestien is bij hem wil komen wonen. Hij is nu veertien. Hij moet weer hard huilen. Ik wacht geduldig af en zie hoe deze man steeds meer gaat voelen. Dat wordt nog een klus, al dat gevoel toelaten en echt gaan verwerken wat hij heeft meegemaakt. Zijn oudste kind reikt uit naar hem en dat is wat hij zo nodig heeft in het leven.

We gaan verder…