Ontevreden maakt leeg

Vraag van lezer: Ik voel me ontevreden, wat doe ik daar aan?

Evenwicht maakt vrede.

Een ontevreden man komt. Zodra hij binnenkomt, maakt hij een opmerking over het weer: In deze tijd van het jaar moet het ander weer zijn. Waar ben je ontevreden over? vraag ik hem. Over heel veel. Over mijn kinderen, zegt hij, ik hoop dat ze beter hun best doen. Slechte cijfers? vraag ik. Nee, maar het kan wel beter. Nog meer? Over de buren, die houden hun tuin niet bij. Nog meer? vraag ik. Och, zoveel, zegt hij.

Heb je weleens ergens vrede mee? vraag ik hem. Zelden. Wat is dat, vrede hebben? Dat alles een beetje in evenwicht is, zeg ik. Dat het klopt. Nee, zegt hij, dat ken ik niet. Het heeft nooit helemaal geklopt.

Ik zie iets verschuiven in hem. Vertel eens? vraag ik zacht. Mijn moeder is misbruikt, zegt hij. Door haar eigen vader. Jouw grootvader dus? Nee! schreeuwt hij. Die man is niks van mij!

Ik laat het even. Het is te veel voor deze man. Hoe is dat, dat jouw moeder is misbruikt, voor jou? vraag ik. Verschrikkelijk, het mag niet, het hoort niet, het kan niet.

Verdriet vertrekt zijn gezicht. Waar ben je zo verdrietig over? vraag ik. Ik heb haar niet kunnen beschermen, zegt hij. Ik was er nog niet, ik werd veel later geboren. Het klopt niet, zegt hij nog een keer hard. Ik knik en zeg: Dit wordt nooit meer kloppend.