Het rode autootje en het wonder

Een wonder in 1 uur

Afgelopen zondag was het prachtig weer. Tijd voor een lange, mooie zomerwandeling met onze hond. Ik stap het hekje uit en ben klaar voor een mooie zomerwandeling. Joppe de hond zucht en steunt al een beetje onder de hitte die op zijn vacht is gaan liggen.

Dan stopt er een rood autootje. Het is een oudere mevrouw, ik ken haar wel. Ze zegt: Ik wil je toch nog iets zeggen, dat wil ik al heel lang. Mijn zoon is toch eens bij jou geweest voor zijn verschrikkelijke vliegangst?

Ja, knik ik. Ik weet het nog. De zoon moet vaak vliegen voor zijn werk en had een soort fobische angst ervoor. Je hebt een wonder verricht, zegt ze. Hij heeft het daarna nooit meer gehad.

Dat is fijn om te horen. Ik kijk naar de oude mevrouw, zo blij dat haar kind het gemakkelijker heeft gekregen. Ik heb met de zoon in het consult echt gewerkt met zijn onbewuste, het onbewuste dat hem zo bang had gemaakt voor vliegen. Ooit heeft dat onbewuste besloten dat vliegen doodgaan was. Ook al gebeurde dat niet, elke keer weer moest de man dat voelen. Het onbewuste liet hem zweten en kortademig worden, waardoor hij nog meer angst voelde.

Ik heb gewerkt met die onbewuste beslissing en een korte ingewikkelde methodiek toegepast. Daarna was hij vrij om te vliegen.

Beslissingen kun je herzien, ook als ze onbewust genomen zijn.

Het rode autootje rijdt door. Ik loop licht het zonlicht in.