Te groot voor de kleine wereld – deel II

Vraag van lezer: Waarom niet gevraagd?

Mensen houden van mensen die hetzelfde zijn als zij.

De frisse vrouw is terug. Vroeger is ze gepest en ze vraagt zich nog steeds af: Waarom? Wat was er mis met mij?

Waar was je anders in dan de anderen? vraag ik. Ze zegt dat ze niet anders was. Is dat zo? vraag ik. Nou ja, ik sprak anders dan de anderen, ik had andere ideeën over de wereld. Ik ben breed opgevoed, met een brede kijk op de wereld. Mijn ouders wilden eigenlijk het beste voor ons, frisse lucht, natuur, maar ze hadden geen rekening gehouden met de mentaliteit, de kleinheid van het dorp.

Ze knikt, er valt iets op z’n plaats. Wie was er nu eigenlijk anders? Zij waren eigenlijk helemaal niet zoals ik, zegt ze opeens. Zij waren anders dan ik ben. Ze knikt opeens weer: Ja, ik was niet anders, deze mensen zijn heel anders. Ik zou mijn kind dat niet aandoen, zegt ze, naar zo’n kleine gemeenschap te verhuizen. Klein van dorp, ook klein van geest. Het deed wel zeer, het pesten. Ik probeerde te zijn zoals zij, maar het lukte me niet.

Het verandert het perspectief, draait de boel een beetje om. Zij zit meer rechtop en beseft nu opeens dat ze geprobeerd heeft iets te worden wat ze niet is. Wat ze niet kan zijn. Ik kan geen mensen pesten, zegt ze. Dat lukt me niet. Zij konden dat wel.

Volgende week verder.