Toch zeggen

Een man komt bij mij op consult. Op vakantie heeft hij weer gemerkt dat hij het zo lastig vindt om eerlijk te zijn over zaken die hem niet bevallen. Bijvoorbeeld in het hotel waar hij verbleef werd een speciaal diner aangeboden. Hij was daar niet van op de hoogte gesteld, dus hij was in de vooronderstelling dat hij voor hetzelfde geld als anders dineerde. De rekening bleek 40 euro hoger te zijn dan anders.

Hij was geschokt, doch kon er niet echt wat over zeggen. Hij wist het immers niet, hij was weer eens niet op de hoogte.

Ben je vaak niet op de hoogte? Nee, zegt hij dat is niet vaak zo. Wat gebeurt er dan in je? Dan wil ik er wat van zeggen, maar dat vind ik dan niet gepast en lelijk en dan blijft het in mijzelf alsmaar rondcirkelen. Dan heb ik het gevoel dat ik iets smoor in mijzelf. Dat duurt dan ook heel lang voordat ik het kwijt ben. Ik heb betaald maar voel me daar heel slecht over.

Wat zou er gebeuren als je het zei? Dan voel ik me wat naakt zegt hij, dan voel ik alsof ik van iets goeds, iets slechts maak.

Mag je zeggen wat je voelt en vindt? Heel moeilijk zegt hij, bovendien geef ik liever mezelf de schuld dan te geloven dat de wereld niet goed is.