Zo is het

De vrouw komt weer. Ze heeft het geheim opengelegd. Haar hervonden eerste liefde na veertig jaar, is de vader van haar derde kind. Alleen zij en haar man wisten het, haar man die haar tweede liefde was, maar zeker niet de eerste.

Ze vertelde het aan haar derde kind, haar zoon. Die was blij om te merken dat hij niet gek was, hij is anders dan zijn zussen. Hij verbood zijn moeder om het verder te vertellen. Daar werd zijn moeder weer helemaal ziek van. Nu had ze het gedeeld en nu moest ze weer een geheim dragen. Nog een keer? Nee, niet meer.

Dus vertelde ze het aan haar dochters. Die waren helemaal niet verbaasd; beiden zeiden dat ze het allang wisten. Hoe dan? Gevoeld, allang gevoeld. Bovendien werd hun broer zo voorgetrokken, zo verwend, er moest wel iets aan de hand zijn.

Iedereen is opgelucht. Het geheim is verdwenen, de waarheid moet wennen maar is beter dan de onwaarheid. Nu kunnen ze hun halfbroer tegemoet treden als een halfbroer, dat wat hij is. De verwarrende tijd achter zich laten.

De vrouw vertelt dat ze als een grote Italiaanse familie in de tuin zitten, open, lichter en… haar eerste liefde zit erbij. Hij heeft opeens een zoon van 28 gekregen. Zijn enigste kind, omdat hij altijd op haar heeft gewacht. De vader van de dochters wordt geëerd, ze zitten onder de door hem geplante appelboom.