Zoeken naar liefde – deel I

Een man komt bij mij om te praten over zijn dochters. Hij is bang dat ze het zwaar krijgen in de toekomst. Want, zegt hij, hij staat op het punt van scheiden. De relatie met zijn vrouw, de moeder van zijn dochters, is niet meer wat het vroeger was.

Als ik kijk naar mijn vrouw, dan voel ik bijna niets meer, zegt hij. Bijna? Ja, ik voel hoe ik de vrouw van vroeger mis. De vrolijke meid. Hij schudt zijn hoofd, kan het zelf niet geloven wat hij zegt. Ik ben nu 51, zegt hij. Ik mis de liefde, het vrolijke. Mensen zeggen dat je dat niet meer kan verwachten. Maar ik kan er geen genoegen mee nemen. Ik wil de liefde voelen en niet de berusting. Dat is hoe ik me nu voel.

Wat is dat voor gevoel? Het gevoel van vermoeidheid, van traagheid, van er niet helemaal zijn.

De beslissing al genomen? vraag ik. Ja, zegt hij. Lastig, ik ben de enige nog in de familie die getrouwd is, de rest is allemaal al een keer gescheiden. Mijn ouders kijken naar mij en hebben hoop dat ze het goed hebben gedaan, omdat ik nog getrouwd ben.

Scheiden is niet goed? vraag ik. Nee, zegt hij, dat is ook goed. Al mijn broers en zussen zijn gescheiden en hebben weer een nieuwe partner gevonden.

Je komt uit een familie die de liefde blijft zoeken? vraag ik. Hij veert op. Ja, zegt hij. Ik blijf zoeken en hoop te vinden.

Volgende week verder.