Hoop en hoop laten varen

Een vrouw komt bij mij in het nieuwe jaar. Zij heeft haar relatie verbroken, een relatie die toch al veertien jaar oud was.De man en de vrouw hebben veertien jaar lang hun best gedaan om de relatie gaande te houden. Soms ging dat vanzelf, want er waren goede tijden en ook zeker slechte tijden. Ze hoopten dat, als er goede tijden waren, deze langer zouden kunnen duren. En dat de slechte tijden gevolgd zouden worden door goede. Al met al: veertien jaar gehoopt.Hoop is: het oog houden op een toekomst die beter kan worden, beter dan nu. Hoop is een hele hoop. Soms vasthouden aan naïviteit, gewoon geen slechte gevoelens willen voelen.Hoe weet je dat je hoopt tegen beter weten in? Eigenlijk weet iedereen die het doet, dat meteen. Diep in jezelf weet je en voel je dat wel. Waarom doen we het dan toch? Omdat het makkelijker is om te hopen dan om echt te voelen wat er is. Als we stoppen met hopen, moeten we de gevoelens die we niet willen, in de ogen zien en echt voelen.Hoop stellen boven pijn, dat is menselijk. We hopen omdat we mensen zijn. We hopen dat we de echte pijnlijke gevoelens niet hoeven te voelen. We hopen dat de oorlog stopt in Oekraïne…Wat is het advies? Blijven hopen, want dan houden we vast aan onze menselijkheid. En als je echt voelt dat het niet te keren is, stoppen met hopen en onder ogen zien wat er is. Waarom? Omdat je dan pas weer verder kunt. Waarmee? Met alles: werk, leven, liefde.Dus houd hoop en laat het soms varen.